Prolog

Kiedy człowiek umiera pozostawia po sobie pustkę której nikt ani nic nie wypełni. Pozostaje tylko cierpienie bliskich osób i radość wrogów. Dopiero po śmierci zrozumiałem jakim byłem okrutnym człowiekiem.  Wcześniej tego nie widziałem, tylu rzeczy nie rozumiałem. Ale teraz już za późno na zmiany, teraz już nic nie da się zrobić.
Ale cieszę się z czynów mojego późniejszego życia. Zmieniłem się i to na lepsze. A przede wszystkim  poznałem Ją na nowo. Zrozumiałem dzięki Niej, że da się inaczej. Że można kochać. Tak prawdziwie Kochać. Ale co teraz z tą miłością, skoro to koniec. Czy rozpadła się razem ze śmiercią ?